“Δεν φοβάμαι να χωρίσουμε” είπε η Κατερίνα στον Δημήτρη, κι όλα τέλειωσαν .Δεν κατάλαβε όμως τι εννοούσε. « Δεν φοβάμαι να πεθάνω». Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και κοιτούσε το ταβάνι, τα δάκρυα έλουζαν το πρόσωπο της και το μαχαίρι έτοιμο να μπει στης φλέβες της. Δεν τα κατάφερε . Ήπιε ένα μπουκάλι ουίσκι και βγήκε στο μπαλκόνι . «Αστεράκια που πήγατε και με αφήσατε μόνη;» Μπήκε στο δωμάτιο έσβησε το φως και ξάπλωσε στο κρεβάτι της. Τ’ αστέρια φωσφόριζαν στο ταβάνι!! «Ώστε εδώ ήσαστε!» Τα αστέρια άρχιζαν να χάνονται στο φως της ημέρας!! Το τηλέφωνο χτυπάει!! «Η Χριστίνα είναι»!! -Έλα Χριστίνα!! Δεν σε ξέχασα… Πόσο?2 μήνες? Έρχομαι για καφέ!! -Πέρασαν 2 μήνες;( έχασα 2 μήνες από την ζωή μου ε και?) -Χριστίνα που θα πάμε σήμερα? «Έχει πολύ δυνατή μουσική εδώ!!Αυτό το τραγούδι κάτι μου θυμίζει!! Το θυμάμαι αλλά η μουσική είναι πιο δυνατή από την σκέψη μου!! Σκέψη μου θα τα πούμε μετά!!» «Τη φώτα είναι αυτά που περνάνε τόσο γρήγορα? Τώρα απόλυτο σκοτάδι!!που είμαι? Έχει αστέρια εκεί πάνω!! Σε καμία παραλία θα είμαι, μα δεν ακούω τη θάλασσα!! Μωρό μου, μου λείπεις . Καληνύχτα.» «Μα ποιος σφυρίζει? Όχι δεν σφυρίζει κανείς, το κεφάλι μου πάει να σπάσει.» -Έλα Χριστίνα είσαι σπίτι? έρχομαι. Έχουν περάσει ώρες κρατώντας το κινητό στο χέρι και σκεπτόμενη να τον πάρει τηλέφωνο! -Έλα Χριστίνα δεν θα έρθω!! Καθόταν στο πάτωμα μπροστά στο παράθυρο αγκαλιά με μια σκισμένη φωτογραφία. Το ουίσκι κυλούσε αργά στης φλέβες της. Ένα περιστέρι κάθισε στα κάγκελα. Και την κοιτούσε σαν να καταλάβαινε τον πόνο της. -Γεια σου περιστεράκι μου!! -Γεια σου Κατερινούλα μου!!Γιατί είσαι τόσο λυπημένη? -Πονάω περιστεράκι μου, τον αγαπάω ακόμα!! -Μη στεναχωριέσαι, αν σ’ αγαπάει θα γυρίσει . Άλλωστε είσαι μικρή ακόμα και σε περιμένουν μέρες χαράς και ευτυχίας. Άνοιξε να φτερά του να φύγει - Μη φεύγεις περιστεράκι μου? Μη μ’ αφήνεις μόνη! Φοβάμαι! Τότε γυρνάει το κεφάλι την κοιτάει στα μάτια και της λέει!! -Μη φοβάσαι!! Το τηλέφωνο χτυπάει. Η φωνή του…. Την ακούει ή ονειρεύεται; -ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
Η αρχή του τέλους
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Γεία σου Ιωάννα μου, είναι να μη μου κάνεις επίσκεψη εμένα και να μου ανοίξεις πόρτα..Νάμαι λοιπόν στο σπίτι σου , ωραία στολισμένο με κουλουράκια βλέπω για το καφέ, καλώς σε βρήκα!
Ενταξει...
πολυ καλο το ποστ.
Σε ευχαριστω για το λινκ, σε εβαλα κι'εγω στα δικα μου.
Η συμπαθεια ειναι αμοιβαια.
Πάντα υπάρχουν γύρω σημάδια. Είναι μοναδική ικανότητα να μπορείς να τα βλέπεις. Εύχομαι ότι καλύτερο για σένα!
Όταν αγαπάς κάτι άστο ναφύγει... έαν γυρίσει είναι δικό σου !
Καλό βράδυ !
@αχτίδα Πάντα υπάρχουν κουλουράκια και γλυκίσματα με τον καφέ στο σπίτι μου!!δηλαδή όταν λείπει η μαμά για να μη φωνάζει ο κάνω άνω κάτω την κουζίνα και όταν λείπει ο μπαμπάς επειδή φωνάζει ότι ανεβαίνει το σάκχαρο!!!τι φταίω η κακομοίρα;
@zeroΕυχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!! Το ΄΄εντάξει…΄΄ δεν το πολυκατάλαβα αλλά και πάλι ευχαριστώ!!
@rain
Αγαπητή μου rain μακάρι να μπορούσαμε να δούμε όλοι τα σημάδια και να ήταν όλα ωραία!! Αλλά μόνο στα παραμύθια είναι όλα τόσο απλά και έχουν καλό τέλος!!
@Ιφιγένεια
Πόσες φορές να τον αφήσεις να φύγει; Και πόσες να ξαναγυρίσει; Μία; Δύο; Τρείς; Μετά κάνεις πέτρα την καρδιά σου και ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!
Ε, όχι να του γίνει και συνήθεια !!! Είπαμε καλοί αλλά όχι κι έτσι !! Εχεις απόλυτο ΔΙΚΙΟ !
Δεν εννοουσα τιποτα.
Απλα μερικες φορες, αρχιζω τα σχολια μου με την λεξη ...ενταξει.
Πως να στο πω, σαν να λεω ...οκ καλο το ποστ.
To περιστεράκι τα είπε όλα με μια φράση."Αν σε αγαπάει,θα γυρίσει"..
Την καλησπέρα μου.
Υ.Γ: Ωραία το blog σου
πολύ όμορφο..
Όλα καλά, αλλά 20 Απριλίου 2008?????????????????
..αν αγαπάς κάτι , άστο ελεύθερο.. ίσως και να γυρίσει.. ίσως και μακριά μας να είναι πιο ευτυχισμένο.. και η δική μας αγάπη θα είναι πάντα δίπλα του να το προσέχει όσο μακριά κι αν είναι!!!!!
Ελα να ξεκολλησουμε απο το 13 σχολιο.
Την καλησπερα μου.
Ιωάννα μου τι κάνεις σε έχασα.Είσαι καλά;
Δημοσίευση σχολίου